Wat een aankomst deze nacht. Rond 2u15 hebben we na 3 pogingen ons anker eindelijk kunnen uitgooien.
Het eiland was pas kort voordien zichtbaar tussen de wolken. Alessandra was de eerste die in het donker land tussen de regenwolken zag verschijnen.
Toen we wilden slapen begon het anker weer te krabben dus besloten we maar ankerwacht te houden. Na een half uurtje zaten we veel te dicht bij een andere boot en begon het proces weer opnieuw. Omdat Alessandra, Steve en Arne helemaal niet geslapen hadden vorige nacht en ik een beetje, ben ik wakker gebleven tot er 's ochtends weer een volwassene boven water kwam. Zo zag ik stilletjes aan de details van het eiland in het licht verschijnen. Het is tropisch, ruw en prachtig.
Een Franse zeiler kwam ons later verwelkomen met een pomelo en zo konden we ons verhaal toch eens aan een buitenstaander kwijt. Hij bleek al veel te lang rond dit eiland te hangen en wist ons te vertellen dat dit het mooiste en rustigste eiland van de Markiezen is, de mensen hier het vriendelijkst waren, er een klein winkeltje was, geen bakker, café, bank of restaurant, we bij een lokale inwoner dollars konden inruilen, er heel zelden internet was, we tegen betaling bij iemand thuis konden eten en vis bij de vissers konden halen.
Toen Steve dollars ging inruilen kreeg hij zomaar papaya, bananen en pomelo uit de tuin mee en konden hij aan de lijve ondervinden dat connecteren met de rest van de wereld hier niet eenvoudig was. Hij kon ook die maaltijd regelen bij Catherine and Serge thuis. Yummie.
Alhoewel ik nog verrassend wakker ben, begint de ervaring toch stilletjes aan door te dringen.
Was het lastig? Soms wel.
Zou je het nog eens doen? Misschien en toch waarschijnlijk met deze weersomstandigheden, Ja!
Was het vermoeiend? Ja!
Was het uniek? Ja!
Had je soms honger? Ja!
Was het een digitale detox? Ja!
Viel het mee met de kinderen? Ja!
Heb je bijgeleerd? Ja!
Ben je ouder en wijzer geworden? Ja!
Was het zinvol? Ja!
Was het warm? Ja!
Viel het mee om constant mee met de boot te bewegen? Ja!
Was je soms bang? Heel weinig maar ben blij dat we toch niet in bliksem zaten.
Konden jullie zich bezighouden. Geen probleem.
Wat was het nog meer?
Een prestatie.
Leven met de natuur.
Genieten van de maan, sterren, wolken en de bliksem in de verte.
Grenzen verleggen.
Zuinig zijn met water en andere middelen.
Creatief koken.
Samen leven.
Een trage maar mooie manier om te reizen.
En zoveel meer...
Hasta la vista!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten