To wiebel or not to wiebel...

Dit verslag stuurde onze zoon Arne door naar de school.  Daar volgen ze op de voet het reilen en zeilen van Oceana.

Dag mevrouw,

Het werd wel weer eens tijd voor een nieuw reisverslag zeker?

Ik was mijn laatste verslag geëindigd met de vraag naar waar we onze reis gingen vervolgen, Montserrat of Antigua? Omdat er op Montserrat in 1997 een grote uitbarsting was geweest, waarvan je nu nog altijd de gevolgen kan van zien, zijn we maar naar Antigua geweest. Daar zijn we 4 dagen en nachten voor anker gebleven in Falmouth. Falmouth is eigenlijk meer een jachthaven voor superluxe zeil- en motorjachten. Om maar een voorbeeld te geven: het kost ‘maar’ € 300.000 om een week zo’n jacht te huren, € 10.000 aan elektriciteit voor een week, standaard minstens 10 mensen personeel aan boord, enzovoort… In totaal lagen er wel 25 van die mastodonten, dure speelgoedjes dus! Ook hebben we eens een dagje gerelaxt aan het strand gelegen, de hoofdstad St John’s bezocht en over de heuvel naar “English Harbour” gewandeld. Deze haven is beschermd door UNESCO. Dit komt doordat de gebouwen er zijn gebouwd met de stenen die de Engelse schepen vroeger als ballast gebruikten.

Antiqua English Harbour Bay view

De volgende bestemming bereikten we door een nachtje door te varen: Sint Maarten!

Dit eiland is één van de weinige ooit Nederlandse gebieden in de Caraïben. Ook deelt het eiland een grens met Frans grondgebied. Dit maakt het eiland zéér uniek. We stopten er om weer eens wat goeie vrienden op te pikken, om wat te klussen aan de boot, water en elektriciteit te nemen en naar een grote supermarkt te gaan. Spectaculair was de korte uitstap naar Maho Beach, pal aan het eind van de landingsbaan. Sommige toeristen - waaronder wij - vinden het dan leuk om daar te wachten tot er een groot vliegtuig gaat opstijgen en dan door de ‘jet blast’ gezandstraald te worden. Hilariteit alom.

Maho Beach - beroemd voor zijn luchthaven

Nadat onze gasten zich hadden aangepast aan de hitte en het tijdsverschil, voeren we verder naar het Franse Sint Barthelemy. Naast wat natuurgebied en de hoofdplaats Gustavia, die overigens vroeger door de Zweedse koning Gustaaf werd gesticht. Daarom zijn de straatborden in 2 talen: het Frans en Zweeds. We bleven dan ook niet erg lang.

Saint Barth by night

Van Saint Barth naar Sint Kitts & Nevis. Deze eilanden zijn wel nog echt Caraïben. Weinig Europese of Amerikaanse invloeden en weer Bob Reggae muziek langs de straten van de hoofdplaats Basseterre. 10 jaar geleden hebben ze volledig de kaart van het toerisme getrokken en wekelijks ontvangen ze wel meerdere cruiseshepen. Naast een shoppingcenter volledig gebouwd voor de toeristen was de hoofdstad wel aangenaam om door te wandelen. Eens in het centrum werden we bijna onmiddellijk aangesproken door een plaatselijke gids. We besloten dan ook om eens een dagje mee te gaan met hem en het eiland verder te verkennen. De trekpleister van het eiland is het Brimstone Hill met z’n fort en de 18.000 aapjes die in het regenwoud leven op het eiland. Het fort staat ook op de UNESCO lijst.

Brimstone Hill met zijn fort

Basseterre

Ondertussen was de wind fel in kracht toegenomen.  Aangezien er op Sint Kitts maar één kleinere haven is en we niet binnen konden besloten we naar White House Bay te varen.  Deze baai is orkaanbestendig en we zaten die nacht niet te schommelen in ons bed.  De vorige nacht hadden we niet zo vast kunnen slapen voor de haven van Basseterre.  Een van onze gasten was zelfs ’s nachts een beetje zeeziek geworden in haar bed.  Als we niet in de haven kunnen dan moeten we ankeren en er is een zeer groot verschil in wiebelniveau.  Ondertussen zijn we dit al een beetje gewoon maar soms zie je al van ver dat je beter naar een ander plekje kan varen.  Met evenveel wind als de nacht ervoor lagen we in White House Bay wel rustig voor anker.  We konden nog net snorkelen en schildpadden spotten voor het donker werd.

De volgende dag moesten we terug naar Sint-Maarten.  Onze gasten moesten hun vliegtuig halen de dag nadien.  We hadden zo’n 60 zeemijl te varen, normaal doen we er zo’n 11/12 uur over als we de wind mee hebben. Er stond veel wind, gemiddeld zo’n 25 knopen met pieken van 30 knopen(6 beaufort) en voor het eerst werd ik zelf een beetje zeeziek.  Ik had te lang binnen zitten lezen voor school en daardoor werd ik wat misselijk. Eens boven kwam ik er dan weer door. Af en toe kregen we ook eens een golfje binnen maar achteraf bekeken hadden we een vlotte overtocht.  In plaats van 12 uur deden we er door de windkracht en juiste koers 9 uur over. 

We waren wel blij om weer in de haven te zijn en aan wal konden gaan.  Verder hadden we nog een gezellig avondmaal met onze gasten die vandaag met spijt in het hart vertrokken zijn naar het koude België. 

Ladies time

Jan en Martine vertrekken met een kleurtje terug naar huis

Onze volgende verplaatsing is richting Bonaire. Dit is zo’n 500 mijl verder. Dit betekent 3 nachten en 3 dagen varen.  Helaas kunnen we niet vertrekken omdat er nu nog meer wind staat op zee.  Na contact met onze weerman Fritz van de site “kustweerbericht” met vestiging in Oostende hebben we besloten om pas zondagavond te vertrekken. Morgen varen we dus maar 2 uurtjes naar de Franse kant van Saint Martin en zullen we in een behoorlijk windvrije baai ankeren en onze voorbereidingen treffen om vanaf zondag 3 dagen te varen.

Tot een volgend reisverslag!