Winter op zee:
5 knopen wind (0-1 beaufort) en we motoren verder richting Cook eilanden. We hebben nog zo'n 160 zeemijl te gaan. De voorspelde 15 knoop wind mocht niet zijn. We hebben tot nu toe een derde kunnen zeilen. Beter dit dan het noodweer dat de afgelopen tijd de streek van Nieuw-Zeeland teisterde. Het is dan ook winter hier. Veel last hebben we nog niet gehad behalve een paar uitlopers van stormen verder op zee en wat regen. Toch voelt het wel frisser aan tijdens het varen. Vooral 's nacht kan ik een trui en softshell goed gebruiken. De kinderen slapen wel nog eens graag in de cockpit tijdens het varen dus echt koud is het niet.
Zeilkater:
Het is al weer een tijdje geleden dat we meer dan 150 zeemijl moesten overbruggen. De laatste keer dat we meer dan 500 zeemijl voeren was begin juni van de Tuamotus naar Tahiti. Deze keer zijn het er 540. Toen waren we nog met 7, nu met 5. Aangezien we nu toch motoren kunnen we recht op recht gaan. Na de eerste nacht had ik een zeilkater. Alles kostte meer energie dan normaal. Rekening houden dat het lichaam op zee constant zijn evenwicht moet zoeken, is dit waarschijnlijk ook wel normaal. We hebben 1 maand iemand met diabetis aan boord gehad en 1 a 2 keer per 24 uur stond ze te laag. Conclusie: hier wordt veel energie verbruikt. Via de sateliet telefoon kregen we een berichtje van Keith van Zatara, momenteel op weg naar Surarrow dat hij ook last had van een "sail hangover and sour neck". Gelukkig zijn we niet zeeziek ofzo. We zijn dus gewoon uit vorm en het is amper 3 maand geleden dat we 3000 zeemijl hebben overbrugd. Gelukkig gaat het nu na 3 nachten al beter.
"Rarotonga":
Eerste stopplaats: Rarotonga. We varen vandaag nog langs een paar Cook eilanden:Totiko, Mitiaro, ... Als ik inzoom op de plotter zien ik geen anker mogelijkheden. Ook staan ze ook niet vermeld als geschikt om te ankeren in onze South Pacific Anchorage boek.
Q
Steve en ik hebben 17 jaar geleden al eens een tussenstop gemaakt in Rarotonga maar eerlijk gezegd bleef er niet veel hangen behalve tropisch groen en de bloemengeur. Ook herinner ik mij dat we in een guesthouse sliepen. Er was een klein meisje met een tekening van een eiland en ze vroeg ons van welk eiland wij afkomstig waren. Ze dacht dat de wereld uit eilanden bestond. Het wordt dus een herontdekking en deze keer komen we via de zee.
"Society eilanden"
Ik had deze keer niet veel zin in deze overtocht. Ik had nog wel wat tijd op de Society eilanden kunnen doorbrengen. De Society eilanden is een verzamelnaam voor de Markiezen, de Tuamotus en de eilandengroep rond Tahiti. Meer tijd hadden we kunnen doorbrengen in de Tuamotus en de eilanden rond Tahiti. De Markiezen was voor mij lang genoeg. Dat ligt aan het weer dat we er Lhadden. Uitzonderlijk nat dit jaar dus ik herinner mij veel regen, vocht en modder. Ruw tropisch. Was die maar niet wou drogen en toch is er nog ongerept veel moois te zien. Vooral de aankomst in Fatu Hiva na 19 dagen zee zal mij altijd bijblijven.
De Tuamotus stond eerst niet op de planning maar was zeker die tussenstop waard. We hadden gerust nog 10 dagen langer tijd op de atollen willen doorbrengen.
De eilanden rond Tahiti zijn prachtig, de mensen stralen een joie de vivre uit en zijn vriendelijk. Als ik een tip mag geven, blijf niet te lang op Tahiti zelf hangen en doe de moeite om de eilanden volledig te bezoeken met huurauto, gids, scooter of dergelijke. We bleven 11 dagen in de haven van Papeete maar had er ook veel te doen, opnieuw bevooraden, opkuis, onderhoud aan de boot. De kids hadden ook examens dus toen de beste plaats om aan wal te liggen. Hier ging ook onze crew van boord en kwamen twee bezoekers aan boord. Steve zijn mama en een vriendin Josette bleven 33 dagen tot in Bora Bora. Ze hadden nog nooit gezeild. Ze deden ons inzien dat wat voor ons normaal is, misschien voor jullie wel uitzonderlijk kan zijn. Ik heb mij dan voorgenomen om nog meer uitleg te geven bij sommige zeilaspecten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten