In die 5 minuten tijd vroeg ik mij af hoe we hier verzeild zijn geraakt. Dit mag je gerust letterlijk nemen. De afgelopen nacht hebben we niet zo goed geslapen. Het aanmeren in de haven is niet zo zacht verlopen. "You can't know. There is too much current here. It is not in the books. Don't blame yourself. Last week another boat tried 3 times and gave up": zei een locale schipper nog.
Wel, dat doen we dus wel. We hebben niet zoveel ervaring met aanmeren in een box. De Oceana is ongeveer 5 meer breed, iets meer dan 16 meter lang en weegt 20 ton. Meestal worden we aan de kop van de steiger gelegd. Al meerdere malen hebben we ervaren dat havenmeesters geen rekening houden met de breedte van onze boot. Dit maal leek het doenbaar. Maar de sterke stroming in de haven zorgde ervoor dat Oceana niet in de box kwam. Ze ramde bijna de twee boten naast de box. Met man en macht hebben we geduwd om dit te voorkomen. Arne's voet kwam tussen onze boot en de punt van een andere boot. Onze zoon mankt en wie weet zit er barst in zijn hielbeen.
Zo hadden we onze 6de zeildag helemaal niet voorgesteld. Het was wel een zware dag. De volledige week hebben al behoorlijke wind op kop en dus veel deining op zee. We vroegen ons luidop af of dit allemaal wel een goed idee is. Samen zijn met de familie ja ... maar dit toch liever niet. Angst en paniek hebben we opnieuw gevoeld. Mijn hart sloeg een slag over, mijn ademhaling snel en oppervlakkig. Het duurde een tijdje voor ik mezelf weer onder controle had.
"Arne Roose": roept de dokter. Het verdict komt dichterbij. Na een kort onderzoek beslissen we om toch een X-ray te nemen. Gelukkig krijgen we nog geen 15 minuten later goed nieuws. Een lelijke blauwe plek, een beetje gekneusd maar meer niet. We hebben geluk. Als ik dit nu zit te schrijven, loopt Arne Roose alweer gezwind rond te huppelen. Ondertussen zijn we ook al weer helemaal overtuigd van het nut van deze reis.
Op naar meer avontuur...
Lees meer op mindwaves.eu
Lees meer op mindwaves.eu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten